Op de jongste gemeenteraad werd de verkoop besproken van een aantal percelen gemeentelijke grond aan de Olifantstraat. De percelen liggen tussen de straat en de achterliggende weilanden waarop een bouwproject gepland staat. Volgens Bart Morreels en Jan Haegeman betekent de verkoop een gemiste kans.
De ontwikkeling tussen de Brakelse Olifantstraat en Hoevestraat zorgen al een tijdje voor discussie. Bezorgde inwoners vrezen dat het zicht op de Toepkapel – een beschermd monument en opvallend onderdeel van het Brakels landschap – voorgoed verdwijnt.
Bart Morreels,gemeenteraadslid: “Onder de huidige meerderheid moet alles wat zo lang ons Brakels karakter bepaald heeft op de schop, ter meerdere eer en glorie van projectontwikkelaars. Met Broakel 2.0 willen we net het omgekeerde doen: die Brakelse eigenheid extra in de verf zetten. De ontwikkelingen rond de Toepkapel baren ons dus heel veel zorgen.”
Het Brakels schepencollege wast zijn handen in onschuld en verwijst telkens weer naar het gewestplan, waarop de gronden in kwestie ingekleurd staan als woongebied.
Jan Haegeman, gemeenteraadslid: “Een paraplu opentrekken, daar is de bevoegde schepen bijzonder sterk in. Maar van visieontwikkeling heeft die man geen kaas gegeten. Wij spreken niet tegen dat die achterliggende percelen effectief bouwgrond zijn en dus ontwikkeld kunnen worden. Maar door de aangrenzende gemeentelijke gronden te verkopen, geeft het schepencollege meteen ook alle hefbomen uit handen om met ontwikkelaars rond de tafel te gaan zitten en tot een gedragen project te komen, waar ook de buurt beter van wordt.”
Bart Morreels:: “Wij vinden hier het warm water niet uit. In heel wat andere gemeenten wordt effectief op dergelijke projectmatige basis gewerkt en gaan gemeentebestuur en projectontwikkelaar samenzitten als partners om tot een goede realisatie te komen. Maar hier in Brakel geldt blijkbaar ‘vrijheid – blijheid’, met alle gevolgen van dien.”
De vertegenwoordigers van CD&V én N-VA, die samen zijn toegetreden tot het nieuwe project Broakel 2.0, stemden dan ook tegen de verkoop van de gemeentelijke eigendommen. Tevergeefs helaas, want de meerderheid was niet te vermurwen en zo geraakte de verkoop onder liberale druk alsnog goedgekeurd.